Na na cmentarzu miłostowskim spoczął dziś generał brygady Jan Podhorski, harcerz, weteran września 1939 roku i Powstania Warszawskiego, uczestnik pierwszej i drugiej konspiracji, ścigany i więziony przez gestapo oraz przez władze stalinowskie.
Słowa pożegnania i wielkiego szacunku przekazał także Prezes Rady Ministrów Mateusz Morawiecki, którego reprezentował wojewoda wielkopolski Michał Zieliński. W imieniu Ministra - członka Rady Ministrów, sekretarza Komitetu Rady Ministrów do spraw Bezpieczeństwa Narodowego i spraw Obronnych Zbigniewa Hoffmanna, Posła z Wielkopolski wieniec złożyła dyrektor Gabinetu Wojewody Wielkopolskiego Marta Daleszyńska.
Już na progu dorosłości, jako 18-latek, dał On świadectwo swej olbrzymiej dojrzałości, gdy jako ochotnik zgłosił się do oddziałów Obrony Narodowej „Opalenica” i brał czynny udział w kampanii wrześniowej. W jej trakcie trafił do niemieckiej niewoli, z której szczęśliwie udało mu się uciec. I choć nadal był tropiony przez gestapo, rozpoczął podziemną działalność sabotażową w ramach organizacji konspiracyjnej „Orły”. Z czasem zmuszony był opuścić ukochaną Wielkopolskę i przenieść się na tereny Generalnej Guberni, gdzie został zaprzysiężony przez Narodowe Siły Zbrojne. Jako żołnierz NSZ, a następnie Armii Krajowej walczył w Powstaniu Warszawskim, w trakcie którego wsławił się jako dowódca jednej z grup szturmowych biorących udział w zdobyciu Komendy Policji oraz Kościoła Świętego Krzyża na stołecznej starówce. Wraz ze swym oddziałem dotrwał do końca Powstania, po upadku którego - będą już w stopniu oficerskim – trafił ponownie do niemieckiej niewoli, w której przebywał aż do wyzwolenia.
Pogrzeb miał charakter państwowy. List od premiera Mateusza Morawieckiego przeczytał wojewoda wielkopolski Michał Zieliński.
- Kolejny bohater polskiej wolności odchodzi na wieczną wartę, żegnamy dziś człowieka, który na służbę Rzeczpospolitej wstąpił już we wczesnej młodości i, który na tej służbie został do samego końca. Świadczą o tym wydarzenia z życia śp. generała Jana Podhorskiego, które od samego początku naznaczone były pasmem decyzji nadających mu głęboki rys człowieka niezłomnego, gotowego do poświęcenia się dla ojczyzny - napisał Premier Mateusz Morawiecki.
Koniec wojny nie oznaczał jednak dla Jana Podhorskiego zakończenia walki o wolność Ojczyzny. Nie godząc się na sowietyzację Polski, ponownie rozpoczął działalność konspiracyjną. Organizował między innymi manifestację studencką w Poznaniu, co przypłacił relegowaniem ze studiów oraz prześladowaniami ze strony komunistycznego aparatu terroru. W ich efekcie na kilka lat trafił do owianego złą sławą więzienia we Wronkach, gdzie w owym czasie przetrzymywano więźniów politycznych i „wrogów ludu”. I choć ostatecznie dane mu było wyjść na wolność, skończyć studia i podjąć życie zawodowe, aż do końca trwania PRL-u był szykanowany i pozostawał pod obserwacją Służby Bezpieczeństwa.
Prawdziwe losy Jana Podhorskiego mogliśmy poznać dopiero po odzyskaniu prze Polskę niepodległości. Po ujawnieniu swej przynależności do NSZ przez dwie dekady stał na czele organizacji kombatanckich – najpierw Okręgu „Wielkopolska” Związku Żołnierzy Narodowych Sił Zbrojnych w Poznaniu, a następnie Rady Naczelnej Związku Żołnierzy NSZ. Był też członkiem Wielkopolskiej Wojewódzkiej Rady Kombatanckiej przy Wojewodzie Wielkopolskim, a także Związku Powstańców Warszawskich. Rzeczpospolita Polska za jego zasługi i ofiarną służbę uhonorowała Go między innymi Krzyżem Komandorskim Orderu Odrodzenia Polski, a w 2016 roku awansowała do stopnia generała brygady Wojska Polskiego. Jego zasługi docenił też Instytut Pamięci Narodowej, przyznając mu Nagrodę Honorową „Świadek Historii”.
Generał brygady Jan Podhorski zmarł 4 stycznia br. w wieku 101 lat.
