Pseudonim: „Ewa”
urodzona 2 grudnia 1909 roku w Bieczu
zmarła 13 stycznia 2001 roku w Poznaniu
Uhonorowana: Krzyżem Srebrnym Orderu Virtuti Militari, Krzyżem Walecznych, Medalem Komisji Edukacji Narodowej.
Aula Zespołu Szkół Handlowych w Poznaniu nosi imię Ewy Korczyńskiej – pilotki Aeroklubu Poznańskiego.
- W konspiracji od 1939 do 1944 roku. Kurierka tatrzańska. Uczestniczka Powstania Warszawskiego, kierowniczka służby porządkowej Wojskowej Służby Kobiet w Obwodzie „Żywiciel” Warszawskiego Okręgu AK. Ciężko ranna 14 września 1944 roku. Za „działalność szpiegowską” skazana w PRL na 15 lat więzienia, zwolniona po prawie 4 latach. Przez wiele lat inwigilowana i nękana przez funkcjonariuszy Urzędu Bezpieczeństwa. Wybitny pilot szybowcowy i samolotowy.
- porucznik Armii Krajowej
W czasie swej ponad czteroletniej służby kurierskiej Ewa około pięćdziesiąt razy przekraczała granicę na trasie Warszawa – Budapeszt, przenosząc pocztę, pieniądze, radiostacje, broń i przeprowadzając ludzi. Do roku 1943 przeprowadzała emisariuszy udających się do polskiego rządu na uchodźstwie, później wyższych oficerów skierowanych do pracy konspiracyjnej w okupowanej Polsce. Niebezpieczne i wyczerpujące misje kurierskie, przy tzw. wariancie sztafetowym, polegały przeważnie na pracy przez cztery dni. Pierwszej nocy Ewa pokonywała trasę z Warszawy na Podhale, podczas drugiej przechodziła przez granicę, trzeciej nocy ponownie forsowała granicę, a czwartej wracała przez Kraków do Warszawy
(Anna Adamska akwielkopolska.pl)
W czasie jednej z podróży kurierskich zatrzymała ją żandarmeria węgierska. Ewa przesiedziała wtedy dziewiętnaście dni w więzieniu. Jako Polka podlegała zaostrzonemu rygorowi, a to z powodu specyficznie „polskiej” tendencji do ucieczek przy każdej nadarzającej się okazji. Następnie przez pomyłkę trafiła do obozu Cyganów rumuńskich, skąd ostatecznie została zwolniona i udała się na rzekome poszukiwania męża do Budapesztu. Obowiązkiem kuriera w razie wpadki było pozbycie się poczty, aby nie zwiększać ryzyka dekonspiracji. Gdy Ewa trafiła do więzienia w Ungarze, nie zrobiła tego. Pocztę przechowała i po uwolnieniu oddała w wyznaczonym miejscu. W listopadzie 1941 r. komendant główny ZWZ Stefan Grot – Rowecki podpisał wniosek o odznaczenie jej Krzyżem Walecznych.
(Anna Adamska akwielkopolska.pl)
Biografia
Ewa Korczyńska przyszła na świat 2 grudnia 1909 roku w Bieczu w rodzinie notariusza Edwarda i Jadwigi ze Skórczewskich. Gimnazjum Urszulanek ukończyła w Poznaniu, podobnie Wyższą Szkołę Handlową w 1934 roku, a dwa lata później Wyższy Kurs Pedagogiczny. Działała w Hufcu Akademickim Przysposobienia Wojskowego Kobiet, w latach 1931-1939 była komendantką hufców szkolnych w Poznaniu.
Miała wiele pasji, największą było latanie. Jedna z pierwszych Polek, które zdobyły licencję pilota turystycznego w Aeroklubie Poznańskim. Latała na szybowcach i samolotach sportowych.
Pod koniec 1939 r. deportowana do Generalnego Gubernatorstwa. W Warszawie szybko nawiązała kontakt z podziemiem. Już w styczniu następnego roku zaprzysiężona do Związku Walki Zbrojnej, pseudonim „Ewa”. Była kurierką w Wydziale Łączności Zagranicznej „Zagroda”. Kilkadziesiąt razy pokonywała trasę z Warszawy do Budapesztu.
Przewoziła pocztę, pieniądze, radiostacje, broń, przeprowadzała m.in. kuriera Rządu Londyńskiego dr. Kazimierza Cwojdzińskiego, wyższych oficerów skierowanych do konspiracji w kraju. Po zdradzie przewodnika została aresztowana przez żandarmów węgierskich i osadzona w więzieniu śledczym w Ungwarze. Zamiast zniszczyć korespondencję, ukryła ją i ostatecznie dostarczyła do Bazy Łączności Sztabu Naczelnego Wodza w Budapeszcie.
Wiosną 1944 roku w wyniku szeroko zakrojonej dekonspiracji Ewa Korczyńska zmuszona była ukrywać się w Miedzeszynie. Na wieść o przygotowaniach do powstania zjawiła się w stolicy. Objęła funkcję komendantki służby porządkowej Wojskowej Służby Kobiet Komendy Obwodu Żoliborz. 14 września została ranna w bark i ramię. Dochodziła do siebie w powstańczym szpitalu przy Krochmalnej, następnie w Tworkach.
Po wojnie wróciła do Poznania. Zatrudniła się w Oddziale Lotnictwa Cywilnego. W 1947 roku została nauczycielką w Gimnazjum i Liceum Handlowym, następnie Technikum Ekonomicznym dla Dorosłych.
12 grudnia 1953 roku z matką zostały aresztowane przez funkcjonariuszy UB. Wyrokiem sądu wojskowego Ewę skazano na 15 lat więzienia. Więziona na Mokotowie w Warszawie oraz w Fordonie. 28 sierpnia 1957 wyszła na warunkowe zwolnienie. Przez lata była inwigilowana i represjonowana przez służby bezpieczeństwa.
Po licznych utrudnieniach znalazła pracę jako nauczycielka. W 1961 roku uzyskała tytuł magistra ekonomii.
Zmarła 13 stycznia 2001 roku w Poznaniu. Spoczywa na cmentarzu na poznańskim Junikowie.
Opracowano na podstawie: Internetowego Archiwum ofiar terroru nazistowskiego i komunistycznego w Krakowie 1939-1956, biogramu Anny Adamskiej akwielkopolska.pl
Galeria
Ewa Korczyńska - fot. akwielkopolska.pl
Wanda Modlibowska i Ewa Korczyńska (z lewej) - fot. Jan Ryś Narodowe Archiwum Cyfrowe
