Pseudonim: „Bon Ami”
urodzona 15 lipca 1922 roku w Poznaniu
zmarła 23 października 2013 roku w Poznaniu
Uhonorowana: Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski, Krzyżem Armii Krajowej, Medalem „Pro Patria”
- harcerka, od 1941 roku w konspiracyjnej organizacji „Szare Szeregi”, tzw Małej AKH, czyli Akademickim Kole Harcerskim, żołnierz Okręgu Poznańskiego Armii Krajowej. Wieloletnia sekretarz Zarządu Okręgu Światowego Związku Żołnierzy Armii Krajowej Okręg Wielkopolska
- porucznik rezerwy WP
Z początku nawet nie wiedzieliśmy, że tworzymy jakąś zorganizowaną grupę. Brat Boguś też był w „Szarych Szeregach”. Realizowaliśmy program Orszy „Dziś, jutro, pojutrze”, uczyliśmy młodsze dzieci, wkuwaliśmy języki obce, na zbiórkach obchodziliśmy uroczyście narodowe święta 3 Maja, 11 listopada. Basia sprzedawała w sklepie warzywnym, kupowałam u niej ziemniaki, nawet pomarańcze, dawałam jej niemieckie kartki żywnościowe, ale ona ich nie wycinała i dzięki temu mogliśmy pomóc potrzebującym. Wsiadałam do wybranego tramwaju, konduktorowi, który także był w konspiracji, zostawiałam torbę z jedzeniem, on przekazywał ją naszym kolegom, którzy już czekali na przystanku...
Biografia
Urszula Hofmann urodziła się 15 lipca 1922 roku w Poznaniu. Ojciec Władysław studiował w Hamburgu, jednocześnie działał w tamtejszym Towarzystwie Gimnastycznym „Sokół”. Po studiach pracował w poznańskiej filii koncernu węglowego „Rober”. Matka Pelagia pochodziła ze znanej rodziny Laudowiczów, którą Sienkiewicz opisał w trylogii.
Przed wojną Urszula Hoffmann, uczennica gimnazjum Urszulanek w Poznaniu, zdała „małą maturę”. Do konspiracyjnych Szarych Szeregów wciągnęła ją znajoma Irena Petri. W organizacji działały także jej dobre koleżanki: Monika Bytnerowicz „Muszka”, Danusia Olszewska, Ola Pospieszalska, bliźniaczki Maruszka i Nulla Bykowskie, Myszka Radajewska, która zginęła w Powstaniu Warszawskim.
Ich drużyna tworzyła tzw. Małą AKH-ę (Akademickie Koło Harcerskie). Harcerze zostali zaprzysiężeni w 1941 r., przyjmując nazwę „Bobry”. Urszula przyjęła pseudonim „Bon Amii”, czyli dobra przyjaciółka. W lutym 1944 r. organizacją wstrząsnęła dekonspiracja, aresztowano wtedy Irenę Petri i Aleksandrę Bielerzewską. Osłabione „Bobry” same kontynuowały konspiracyjną robotę.
Po wojnie podjęła pracę w redakcji Polpressu. W lutym 1946 r. zdała maturę. Studia rozpoczęła w ówczesnej Wyższej Szkole Handlowej w Poznaniu. Przez problemy z głosem musiała zrezygnować z kariery naukowej. Początkowo kierowała Wydziałem Ogólno-Ekonomicznym WSH, ponad trzydzieści lat była sekretarzem rektora WSH. Na zewnątrz surowa, w rzeczywistości miała złote serce dla studentów.
W Zarządzie Okręgu Wielkopolska Światowego Związku Żołnierzy Armii Krajowej działała przez wiele lat. Ponad dwadzieścia lat pełniła funkcję sekretarza zarządu okręgu. Stanowisko to – jak podkreślała - zaproponował jej Stefan Ignaszak, legendarny cichociemny, prezes ZO Wielkopolska ŚZŻAK. Związkowi poświęcała mnóstwo czasu, pracy i serca. Trzy razy w tygodniu dyżurowała w siedzibie organizacji, załatwiając liczne bieżące sprawy. Po śmierci Sławomiry Woch prowadziła Akowskie kalendarium wydarzeń. Systematycznie pisała artykuły wspomnieniowe i relacje z uroczystości do Biuletynu Informacyjnego ZO Wielkopolska ŚZŻAK.
Zmarła nagle 23 października 2013 roku. Spoczywa na cmentarzu junikowskim w Poznaniu.
Wszystkim nam jej brakuje.
Teresa Masłowska